Het plaatsje Whistler is genoemd naar grote marmotten die hier in de regio leven en die een fluitend geluid maken. Het is bekend van de Olympische winterspelen 2010. Het is een gezellig en leuk plaatsje, en je ziet dat er geen geld tekort is. Niet alleen de omgeving maar ook de inrichting doet Zwitsers aan. Mooi, en alles is keurig aangeharkt dus.
Er zijn heel veel jongeren. De sport in de winter is skiën en in de zomer zoals nu wordt er heel erg veel gefietst. Met mountain bikes (vandaar de naam) gaan ze met fiets en al in dezelfde stoeltjes-liften als voor het skiën de berg om en suizen op die fietsen weer naar beneden. Ze zien er dan ook er sterk uit (de fietsen) met een grote schokbreker in het frame. Ze dragen integraal-helmen. Wat me niet onverstandig lijkt. Het plaatsje gonst van de fiets-activiteiten.
Er wordt erg veel gefietst in Canada. Ja kan wél zien dat fietsen, net als wandelen, echt als een sport wordt gezien. En zeker niet als een dagelijkse wijze van transport. Wat dat betreft is het wel net Amerika. Als je vanaf de camping bijvoorbeeld naar winkels wilt die 300m verderop aan dezelfde straat liggen, dan zie je aan de inrichting van de straat dat je dan zeker niet gaat lopen, maar met de auto. Met de fiets mag het wel, maar het ziet er niet uitnodigend uit. Ze fietsen hier langs wegen die wij snelwegen zouden noemen. Op de vluchtstrook dus.
Maar goed, dit plaatsje is sportief. Veel jongeren, jongens en meisjes, die deze sport beoefenen en van de bergen af komen donderen. Het maakt het plaatsje wel heel gezellig.
Hier worden veel zip-trekkings georganiseerd, je gaat dan via boomtoppen aan touwen over de vallei zoeven, boven in het regenwoud. Wij doen een tree-trekking. Dat is hetzelfde, maar zonder aan kabels zoeven dan. Gewoon wandelen.
Met een hele mooie oude bus rijden we de berg op, langs het Olympisch Bobslee-gebeuren. Daar stappen we uit en het eerste platform op. Er lopen wandelpaden en platforms enorm hoog in de boomtoppen van soms eeuwenoude bomen. Over een wiebelende hangbrug naar het volgend platform. Onze gids is een NieuwZeelander die ons een hoop over het regenwoud verteld, en over de duurzaamheids-idealen. Die ervoor moeten zorgen dat de wereld mooi blijft. Het uitzicht in de diepte is echt heel mooi, en als je de ziplines door de bomen ziet lopen, dan krijg je er wel zin in… Je ziet grote gaten in de bomen, die door woodpeckers, spechten, worden gemaakt. Ze worden wel de condo-builders (woning bouwers) van het woud genoemd. Als ze grote diepe gaten hebben gepecked dan verlaten ze de boom, en het gat wordt door een reeks aan andere dieren als woning betrokken. Tot hij iets teveel gaten heeft en omdondert. Dat kan tot soms 800 tot 900 jaar duren, voor het zover is.
Het was een wel wat drukke dag...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten