Banff

Vr 5 sep: Banff
In de ochtend wandel ik wat over de camping. Bij het terugkomen zie ik dat er een waterplas onder de camper ligt. Het is wat blauwig, dus het moet uit de afvaltank komen, gezien de chemicaliën die erin zitten. Als ik het luik open maak waar de afvoeraansluitingen zitten zie ik dat er een enorme laag water staat waar de afvoerslangen liggen. Balen!
Een telefoontje van Marianne naar CanaDream levert op dat ze over een half uur terugbellen, als ze een techneut hebben gevonden. Ze bellen wel terug maar vinden dat we wel naar Louise Lake kunnen door rijden. Daar heeft Marianne dus geen zin in: “je regelt nu maar wat, zo gaan we niet rijden”, Ze zal weer terugbellen…
Ik lig te maffen en kom zo ineens op een idee: Zitten die kleppen wel dicht? We gaan kijken achter dat luik. Je ziet de twee kleppen voor black en grey water zitten, en ik kan ze allebei een centimeter of twee induwen. Dat was het dus, ze stonden gewoon open. Lekker handig van die vriendelijke dame die alles controleerde. Maar niet of de kleppen wel dichtzaten.
We bellen weer dat het nu OK is. En zijn wel blij dat er dus niet een echt probleem is. 

We gaan met de bus naar Banff. Wel grappig, de halte is op het park zelf. Hij rijd over het park en weer naar Banff. Aldaar gaan we leuk wat winkels bekijken. De lokale versie van onze klompjes en molentjes bestaat hier uit beren en indianen. Wat best leuk is.
Het is een gezellig stadje, gezellige drukte maar ook weer niet teveel. Het is lekker gezellig en relaxed. Dat zijn die Canadezen wel: relaxed.

De bergketens om het stadje heen zijn mooi. We zien de toppen waar we gisteren op stonden en naar de plek van nu keken.

In de krant lees ik het beerbericht. Vorige week vrijdag is er een beer ‘ge-euthaniseerd’ nadat een verdovingschot niet goed was gegaan en zijn achterpoten had verlamd. De betreffende beer was z'n angst voor mensen kwijt en liep rond in woonwijken en campings, ik denk dus ook onze camping? Ze hadden hem willen verplaatsen.
Er zijn overal waarschuwingsposters en foldertjes wat je moet doen als je er één tegenkomt. Ik begrijp dat het dus wél gebeurt, maar het is ook weer geen dagelijkse kost. Als je een beer ziet, of een wolf of coyote, dan moet je de parkwachters bellen. ik neem niet aan die een call-center met 100-en medewerkers hebben, dus zo vaak zal het ook wel weer niet gebeuren. Maar spannend is het wel. Het hoge knuffelgehalte van die beertjes is niet helemaal verdiend…

In de middag wandelen we langs de vallei van de rivier de Bow. Bij de steenformaties die ze Hoodoos noemen. Het is een prachtig uitzicht, weer met het groene en het ruige. Je ziet de Bow mooi meanderen door het dal, en de sneeuwtoppen en ijsvelden in de verte.