Lopen in Kamloops

Za 13 sep
Vanmorgen naar het stadje Kamloops, om een beetje rond te kijken. Het is een klein stadje, half zo groot als Amersfoort, maar het heeft wel een regio-functie tot honderden kilometers in de rondte.
Er is een mooi park aan de rivier, het Riverside Park, waar vandaag een kinderfestival wordt georganiseerd. Nu in de ochtend is het in opbouw, als we er later weer komen dan is het vol met kinderen, clowns, elfjes en piraten. Een gezellige sfeer in het park.

Verderop in de stad is er in een paar straten een farmersmarket, waar er allerlei groenten en fruit en gezonde dingen door boeren uit de omgeving wordt verkocht. Er staat ook zo’n mooie oude schoolbus die is ingericht als koffie-verstrek-tent. Hele goede koffie zelfs! Wat me doet denken aan een oude klasgenoot van mij tijdens m’n MBA-study. Dat was een kerel uit Vancouver, hier uit de  buurt dus. Die goed Nederlands spreekt, want zijn ouders waren Nederlanders die naar Vancouver waren vertrokken. Hij vond het leuk om in het land van zn ouders zijn MBA study te doen, zo kwamen wij bij elkaar in een studiegroepje. Voor ons uit te voeren project bedachten we het opzetten van een keten van een gespecialiseerde koffie-zaken, wat we tegenwoordig ook in Europa wel kennen als Starbucks. Dat hadden wij toen, in 1993, dus ook al bedacht, maar niet in het echt uitgevoerd. Als we dat gedaan hadden, dan was een fleet van deze koffie-bussen vast een eerste uitbreiding geweest. Het is echt hele goede koffie die ze hier maken! :-)

Bij een ander markt-deel verkochten ze heel veel oude boeken. Ik vond een mooi oud boek over de tijd van net voor de Amerikaanse Revolutie. De prijs? Navraag leerde dat alles kost wat je ervoor over hebt. Ze hadden geen zin om die middag alles weer in te pakken en mee te nemen. Ze vertelde ons dat ze een vrijwilligers-organisatie zijn voor mensen die hulp nodig hebben. Dus vinden we het boek wel wat waard.  
Pas laat vertrekken we uit Kamloops, we moeten nog een end vandaag. Eerst weer even langs de supermarkt, het is zo’n zelfde Canadian Superstore waar we bij Calgary al eerder waren. Superhandig, je weet al precies waar alles ligt, het is echt helemaal precies hetzelfde ingedeeld. 

Het is weer een mooie en aparte tocht vandaag. In het begin is het gebergte kaal en de begroeiing zuinig en dun en weinig. Het is een beetje woestijnachtig zeg maar. Die droogte komt van weinig neerslag, er zijn rivieren genoeg, en de bergen ruig. De boeren benutten elk stuk land dat ze een beetje vlak kunnen maken en bevloeien dat. Er zijn hele grote en lange bevloeingsinstallaties, die soms in grote cirkels rondrijden, en soms over enorme lange lengten gewoon dwars over het land rijden. Water zat in de rivieren. Dat levert een apart landschap op: de natuurlijke natuur die droog en ruig is, doorspreekt met veel landerijen waar er veel weelderig groen verbouwd wordt. Een mooie lappendeken.

Wat uurtjes later verandert het landschap weer. Het wordt Frankrijk-achtig groen, wel forse heuvels, of zijn dit toch bergen? Maar wel heel erg veel bossen en groen. Uren rijd je zo verder door dalen, langs bergen, slingerwegen. Geen spoor van bewoning. Het is een leeg land. Na een paar uur kun je je niet eens meer oriënteren. Er staan geen kilometer-paaltjes om te zien waar je bent. Er zijn geen zijwegen met borden. Er zijn geen dorpjes. Eigenlijk heb je geen idee of je wel goed rijd, behalve dan dat je zeker weet dat je goed begon en je hoopt maar dat er toch geen afslagen waren waar je iets verkeerd deed. Het land is echt leeg van mensen en vol met natuur. 

Na uren komt er toch weer een teken van bewoning. Het zijn volgens borden vooral indianenreservaten die hier zitten. Rond de huizen en huisjes aan de rivieren, die omringt zijn met veel sloopauto’s, oude campers, oude trekkers en grondverzet-machines, zie je inderdaad veel indianen. Je herkent ze aan de huids- en haarkleur, verder is het hier in Canada toch meestal de onderkant van de samenleving qua inkomen. En dat kun je zien. Vervallen huizen, veel oude auto’s en vooral veel kinderen. Heel pittoresk om te zien. Of is dat het woord niet?

Marianne zegt: “Go, we zij allang weer uit 'bear country', we hebben al heel lang geen waarschuwingsborden meer gezien" En nog geen uur later: “Kijk!! Beer op de weg!" Zo net voor ons. Bij het naderen sloft hij op zijn gemak de berm in en verdwijnt in de struiken.

We komen tot bij Pemberton. Ah daar is het visiter center. Wat om 19:00h uur natuurlijk allang dicht is. We hadden willen vragen naar een RV-campground. Die hebben we in geen uren gezien…. In een parkje naast het visitor center zitten een paar Zwitsers, die lekker hun RV zo op de parkeerplaats laten staan de komende nacht. Wij zien een campground op de kaart bij de ingang staan: richting Whistler, en gokken daar maar op. We vinden het. Het is een park weer zonder kantoor. Daar zijn ze niet moeilijk in, hier in Canada. De vorige campground in Kamloops daar was wel een kantoor, open in business hours wat in hun geval tot 16:00h duurt. Daarna zoek je zelf maar een leuk plekje uit en betaalt bij verlaten de volgende dag. Hier is zelfs dat 'beperkte kantoortijden kantoor' er niet. Op een bord bij de ingang staat: zoek een leuk plekje uit, er komt vanzelf een parkwachter langs om de money te collecten. En zo geschiedde:-)