Naast Jasper liggen er nog een paar lakes, meren. Vandaag zijn we naar Pyramid Lake gereden. Daarin ligt een eilandje, Spirit Lake, dat al in de jaren 30 een populaire plek was om met de familie heen te gaan. Aangelegd als werkverschaffings-project. Een soort Kralingsebos dus. Omringd door bergen, mooie witte toppen, waar we vandaag alweer veel meer van zien gelukkig. Een mooie blauwe hemel met hier en daar wolken tegen die toppen aan. Mooi gezicht. Wel koud. Het is hier net boven het vriespunt zo’n beetje. Maar ja wat wil je, in het hooggebergte.
Natuurlijk even koffie in de tent waar we onderdehand stamgasten aan het worden zijn. Maar ze hebben dan ook lekkere koffie. Ze hebben er hier meer verstand van dan de Amerikanen, zoveel is wel duidelijk.
We rijden vandaag naar Blue River. De bergen zijn prachtig mooi, ze worden net wat minder ruig en Rocky en hier en daar wat lieflijker. Maar nog steeds heel groot! Onderweg staan we een poosje stil: net een paar honderd meter verder is een vrachtwagen zo de weg afgereden in een diepe grote greppel. Waarmee hij nog geluk had, iets eerder of later en de diepte was veel meer geweest. Er was een andere vrachtwagen, die dus voor ons reedt, die een lading hout verloor, en daarvoor week hij uit. Een behoorlijke rommel op de weg en het vrachtwagen wrak ernaast… Het lijkt erop dat er geen gewonden zijn, maar weten doe je het niet. Als eerste gestopt was een vrachtwagen die ons net een minuutje ervoor had ingehaald.
Dat doen ze wel vlot hier, die vrachtwagens. We rijden de maximum snelheid, maar regelmatig komen die grote monsters je gewoon inhalen. Dat kan ook wel, je kan soms kilometers ver vooruit over de weg kijken, dus echt gevaarlijk is het weer niet.
Een half uurtje verder komen we politiewagens met sirene tegen, die ernaartoe rijden. Ja de gemiddelde aanrij-tijd van 8 minuten, zoals in Nederland, dat halen ze hier niet met die afstanden. Als het een uurtje is heb je mazzel, misschien wel twee…
De afstanden zijn echt anders hier dan we gewend zijn. Stel je voor, je rijd op een tweebaansweg op de Veluwe. Je verlaat een dorp. En er staat een bord naast de weg: Volgend dorp: 'Blue River, 120km, no fuel'. Dat is dus een hele lange tweebaansweg met niets erlangs. Geen dorpen heen huizen, geen zijwegen, geen praatpalen, geen koffietenten. Gewoon niks. En dan is Blue River maar een klein dorpje aan een nog heel veel langere weg. En zulke wegen zijn hier heel veel. Als je zo tientallen kilometers hebt gereden, dan wordt een kruising of een brug al een bezienswaardigheid, en waard om het fototoestel te trekken. Dat klinkt als een grapje, en het is ook wel leuk, maar het is ook echt waar. Wat niet wil zeggen dat het hier saai is, integendeel! Je gaat in dit land dingen anders zien. Dat is wel leuk.
We zijn net de grens overgegaan van de provincie Alberta naar de provincie British Columbia. En dan gaat de klok weer een uur terug. Hoera, we hebben vandaag weer gratis een uur erbij! Dat komt nog goed uit, we zouden eind van de middag op de camping aankomen, en nu halen we dat gemakkelijk.
Wel leuk, die provincies hier, die zijn een beetje erg groot. De provincie British Columbia is ongeveer zo groot als Duitsland en Frankrijk bij elkaar opgeteld. En er wonen wel 4,2 miljoen mensen. Druk is het hier niet.
We hebben in de hele Rockies nog geen beer gezien. Ja opgezette en nepperds, in winkels. Maar nu roept Marianne ineens: ‘KIJK’. Ik was natuurlijk weer te laat, ze had een beer in de berm aan de overkant gezien. Een eind verder, en dat is gelijk 4-5 kilometer hier, kunnen we draaien en we rijden terug. En jawel, in de berm schuifelt een beer wat rond. We parkeren even in de vluchtstrook. Ik maak er wat foto’s van. En ik wil er nog heenlopen, maar dat vindt Marianne niet goed :-)
Dus: Geen beren óp maar wel náást de weg
We komen op de campground van Blue River. Een klein schattig RV-campinkje, met een kantoor annex kamp-winkel van wel 8 vierkante meter. En een enorm grote en lachende campingbeheerder die de hele reservering op een lijst ingevuld met potlood heeft staan. Maar we staan erop! Want we hebben gisteren gebeld.
We hebben de plek direct naast het kantoor en de kinderspeelplaats. Ziet er gezellig uit. En, ook wel eens leuk na zo lange tijd: We hebben wifi! Gewoon domweg in de camper kan ik leuk even de blog aanvullen. Dat is wel leuk, de camping ziet er het minst modern uit, en heeft de beste wifi tot nu toe:-)
Maar ja wat is goed of wat is de beste? Een fotootje bij een bericht plaatsen, duurt ongeveer een kwartiertje...
Dus de meeste foto's zie je later wel, als we weer thuis zijn :-)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten